همه ما وقتی تصمصیم به شروع کار در یک شرکت یا سازمان را می گیریم مهمترین چیزی که در نظر می گیریم این است که حق و حقوق ناشی از خدماتی که ارائه می دهیم را دریافت کنیم . هم چنین کسی که اقدام به استخدام دیگری می کند مطالبه اصلی اش این است که در قبال پرداخت حق الزحمه ، خدماتی که بابت آن یک نفر را استخدام کرده است ، دریافت کند . قانون برای اینکه آسودگی خاطر کارگر و کارفرما را فراهم کند و هم اینکه آنها را به رابطه کارگر و کارفرمایی جنبه قانونی بدهد ، قانونی را تحت عنوان قانون کار تصویب کرد و در آن ذکر کرد که رابطه کارگری و کارفرمایی باید بر اساس قراردادی به نام قرارداد کار شکل بگیرد .
در ماده 7 قانون کار ، تعریف قرارداد کارآمده است . طبق این ماده : ” قرارداد کار عبارتست از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق السعی ، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیرموقت برای کارفرما انجام می دهد “. با توجه به تعریفی که قانون از قرارداد کار کرده است می توان ویژگی های این قرارداد را مشخص کرد .
ویژگی های قرارداد کار

شرایط صحت قرارداد کار
برای صحت قرارداد کار باید اطلاعاتی در این قرارداد وجود داشته باشد . این اطلاعات از قرار زیر است :
- نوع کار یا حرفه یا وظیفه ای که کارگر باید به آن اشتغال یابد .
- حقوق یا مزد مبنا و لواحق آن
- ساعات کار، تعطیلات و مرخصی ها
- محل انجام کار
- تاریخ انعقاد قرارداد
- مدت قرارداد، چنانچه کار برای مدت معین باشد.
- موارد دیگری که عرف و عادت شغل یا محل، ایجاب نماید.
علاوه بر این از جمله موارد دیگر شرایط صحت قرارداد کار می توان به مشروع بودن و معین بودن موضوع قرارداد اشاره کرد .
قرارداد کار دائمی
قرارداد کار دائم یا قرارداد کار غیر موقت ، قراردادی است که در آن مدتی برای قرارداد تعیین نشده است . در واقع این نوع قرارداد بهترین نوع قرارداد برای کارگر است . قرارداد کار دائمی موجب می شود تا کارگر بتواند از مزایای یک کار ثابت برخوردار باشد ، زیرا با افزایش تعداد سال های کاری ، مزایای کارگر ازجمله سنوات و بیمه افزایش می یابد . علاوه بر این بعد از خاتمه کار می تواند از مزایای صندوق تامین اجتماعی مانند بازنشستگی و از کار افتادگی استفاده کند .قرارداد کار دائم بهترین نوع قرارداد کار برای کارگر است.
قرارداد کار موقت
یکی از انواع آن ، قرارداد موقت است . در این موارد معمولا به خاطر ماهیت کار که جنبه غیر مستمر و موقتی دارد ، به تبع قراردادی کاری هم برای همان دوره منعقد می شود . اما در تبصره 1 ماده 7 قانون کار آمده است که : ” حداکثر مدت موقت برای کارهایی که طبیعت آنها جنبه غیر مستمر دارد توسط وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید ” . از این رو قانون کار وظیفه تعیین حداکثر زمان برای انعقاد قرارداد کار موقت را بر عهده وزارت کار و امور اجتماعی قرار داده است تا مانع از انعقاد قراردادهایی شود که به ضرر کارگر است . علاوه بر این در کارهایی که طبیعت آنها جنبه مستمر دارد ، در صورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود ،قرارداد کار دائمی تلقی می شود .
قرارداد کار معین
قرارداد کار معین همانطور که از نام آن بر می آید مربوط به قراردادهای کاری است که بابت انجام یک کار معین منعقد می شوند . برای مثال کارفرما ابزار و وسایل لازم را در اختیار کارگر قرار می دهد تا کارگر خانه رنگ کند . در قرارداد کار معین اگر مطابق قرارداد یک سال یا بیشتر ادامه داشته باشد ، چه به صورت متوالی و چه به صورت متناوب ، کارفرما موظف است برای هر سال سابقه کار بر اساس آخرین حقوق ، مبلغی معادل بک ماه حقوق به عنوان مزایای پایان کار به کارگر پرداخت کند . این موضوع در قراردادهای کار موقت نیز جاری است .
علاوه بر این هر گاه قرارداد کار برای مدت موقت و یا برای انجام کار معین ، منعقد شده باشد ، هیچ یک از طرفین به تنهایی حق فسخ آن را ندارند .
نظری دهید